این نقد تیتر ندارد! ؛ نقدی بر فیلم شرایط

قبل از اینکه این فیلم را ببینم گمان نمی کردم که یک کارگردان بتواند فیلمی را بدون فیلمنامه بسازد..!!

تب ساختن فیلم های ضد ایرانی در سر برخی از کارگردان ها وجود داشته که در برخی موارد قرعه ساخت چنین فیلم هایی به کارگردان های هالیوود الاصل افتاده و برخی موارد هم به عهده کاگردان های ایرانی که مقیم کشور های خارجی شده اند افتاده است.

از نمونه این موارد می توان به فیلم های شاخصی همچون فیلم "پرسپولیس" و "بدون دخترم هرگز" یا فیلم های متوسطی همچون فیلم "300" و "سنگسار ثریا" اشاره کرد.

فیلم دیگری را که می توان به این لیست اضافه کرد فیلمی است که اخیرا (چند ماه قبل) به کارگردانی "مریم کشاورز" بر پرده های سینما نمایان شد و از جانب بعضی از جشنواره های خارجی هم استقبال شد که بدون شک این استقبال هم به دلیل ضد ایرانی بودن فیلم بود وبس!

داستان کلی فیلم مربوط به دختری است (با نام های عاطفه و شیرین با بازی نیکول بوشهری و سارا کاظمی) که به هم علاقه شدیدی دارند و متمایل به همجنس گرایی هستند و به دلیل "شرایط" نامناسب حاکم در کشور ایران آنها در جلسه پارتی توسط نیرو های پلیس گرفتار می شوند و به پاسگاه برده می شوند ولی چون پدر عاطفه از وضع مالی مناسبی برخوردار است دختر خود را آزاد می کند اما والدین شیرین به دلیل سیاسی حضور ندارند و شیرین باید در پاسگاه بماند و زندگی بدی را ادامه دهد اما از آن جهت که برادر عاطفه در پاسگاه انتظامی مشغول به کار است و از طرفی هم به شیرین علاقه مند است به او پیشنهاد می کند که تمام پرونده های مربوط به او را ازبین می برد اما به شرطی که او با ازدواج کند. عاطفه هم که راهی دیگری در پیش روی خود نمی بیند با این پیشنهاد موافقت می کند ولی وقتی که دوست او (عاطفه) از این اتفاق با خبر می شود از او ناراحت می شود و تصمیم می گیرد رابطه اش را با او قطع کند.

قبل از اینکه این فیلم را ببینم گمان نمی کردم که یک کارگردان بتواند فیلمی را بدون فیلمنامه بسازد و شاید این فیلم اولین فیلمی بود که موجب شد که من متوجه اشتباه خودم بشوم چرا که در کل داستان این فیلم نمی توان یک سیر و داستان قابل فهمی را برداشت کرد.

در این فیلم کارگردان یک سری اطلاعات غلط یا شاید عقده هایی را در ذهن داشته که در این فیلم سعی داشته آن ها را در کنار هم قرار دهد هر چند که یک داستان روشن و فیلم قابل قبولی از آب در نیاید. شاهد بر این موضوع وجود صحنه های جنسی بیش از اندازه است که کارگردان بی خود وبی جهت این صحنه ها را در لابه لای صحنه های مختلف فیلم قرار داده است که شاید حدود یک چهارم فیلم را در برگرفته است!

این فیلم شاید بتواند با مخاطبان غیر ایرانی تاحد بسیار کمی رابطه برقرار کند چرا که جنس رابطه دو دختر برای مخاطبان غیر ایرانی قابل باور است و از طرفی هم محیط و شرایط زندگی در ایران را تجربه نکرده اند اما بدون شک این فیلم برای مخاطبین ایرانی حرفی برای گفتن ندارد و به هیچ وجه برای هیچ یک از مخاطبین منصف ایرانی که از شرایط زندگی در ایران آگاهی دارند قابل لمس نیست.

از مشکل عمده فیلمنامه هم که بگذریم با توجه به این که قرار است داستان فیلم در کشور ایران روایت شود و فیلم برای مخاطبان ایرانی زبان ساخته شده است (به دلیل اینکه زبان فیلم ایرانی است) باید یک محیط "ایرانی شده" که حداقل برای مخاطبان ایرانی قابل قبول باشد و البته خود کارگردان هم به این موضوع علم داشته چرا که از این همین جهت لوکیشن فیلم را شهر بیروت در کشور لبنان قرار داده است اما این ترفند هم جواب نداده و ما در این فیلم چیز دیگری را می بینیم. توجه بیش از اندازه دوربین به اینکه احیانا تصویری گرفته نشود که این قضیه لو برود آن چنان در ذوق مخاطب می زند که مخاطب در میانه های فیلم ترجیح می دهد از دیدن ادامه فیلم صرف نظر کند! و ای کاش این تلاش دوربین به ثمر می نشست در حالی که ابدا اینگونه نیست و شما با دیدن چند صحنه کافیست که کاملا متوجه این خطای بزرگ کارگردان و تصویربردار شوید!

نمونه هایی از این موضوع در وجود پلاک های طراحی شده بسیار مضحک است که چندین بار در فیلم نشان داده می شود و علاوه بر این، محیط فیلم و مغازه های اطراف و خیابان های موجود در فیلم نمایانگر اشتباه فاحش کارگردان است.

اینگونه است که باید گفت : "این نقد تیتر ندارد" چرا که این فیلم حرفی ندارد و اصلا چیزی نیست و چیزی برای گفتن ندارد!

این نقد برای سایت "مووی مگ" نوشته شده است.